Geschichte Ostpreußens / Prusy Wschodnie

Ostatni wielki mistrz Albrecht von Brandenburg-Ansbach postanowił przekształcić pozostałe państwo zakonne w 1525 roku w świeckie księstwo i stosując się do rady Marcina Lutera przeprowadził reformację. Musiał jednak złożyć przysięgę wierności wobec polskiego króla. W 1618 roku Prusy Książęce zostały połączone w wyniku sukcesji z Brandenburgią. Wielki Elektor zakończył ostatecznie w 1657 roku polskie zwierzchnictwo lenne. Fryderyk III elektor brandenburski i mianował się w 1701 roku na królem Prus. Przez to nazwa Prusy objęła całe państwo.

Na początku XVIII wieku ziemie te zostały mocno wyludnione w wyniku epidemii dżumy, dlatego mile widziany był napływ 15.000 mieszkańców Salzburga wyznania ewangelickiego, którzy musieli opuścić swoją ojczyznę z powodów religijnych. Zresztą Prusy Wschodnie stale przyjmowały nowych osadników różnorodnego pochodzenia. Po ponownym przyłączeniu Warmii powstała ze wschodniej części dawnych Prus Książęcych w 1772 roku Prowincja Prusy Wschodnie. Podczas wojny przeciw Napoleonowi Prusy Wschodnie były ostatnim pruskim bastionem.

Koniec II wojny światowej rozpoczął najbardziej okrutny rozdział w 700-letniej historii Prus Wschodnich. Większość z około 2500000 mieszkańców uciekało przed nadchodzącą Armią Czerwoną, zginęło, zostało wywiezionych lub w następnych latach wypędzonych albo wysiedlonych.

Mocno zniszczone Prusy Wschodnie zostały najpierw podzielone między Polską a Związkiem Radzieckim. Północna część była do czasu upadku komunizmu obszarem zamkniętym. Po upadku komunizmu i Związku Radzieckiego Okręg Kłajpedy pozostał pod jurysdykcją Litwy, która stała się w tymczasie znów autonomicznym państwem, tak, więc dawne Prusy Wschodnie są podzielone na trzy części. Tereny należące do Polski i Litwy należą do obszaru Unii Europejskiej i rozwinęły się tymczasem względnie dobrze. W rosyjskiej części, z okazji jubileuszu 750-lecia Królewiec zrobił ogromny krok do przodu, podczas gdy wiejski obszar jest w dalszym ciągu traktowany po macoszemu i nie rozwija się. Wielu dawnych mieszkańców Prus Wschodnich pomogło ze względów patriotycznych przy odbudowie.

Krajobraz Prus Wschodnich odznacza się typową osobliwością: przed wybrzeżem morza bałtyckiego, na południu znajduje się Mierzeja Wiślana, rozciągający się piaszczysty wał, oddzielony od stałego lądu przez Zalew Wiślany. Na północy są to Mierzeja Kurońska i Zalew Kuroński. Zwłaszcza Mierzeja Kurońska jest bardzo piękna krajobrazowo. Znajduje się tam znana na całym świecie stacja ornitologiczna Rybaczij.

Między tymi dwoma fenomenami natury położone jest wybrzeże Sambii z miejscowością Palmniki, gdzie w bliższej lub dalszej okolicy znajduje się 90 % światowych złóż bursztynu.

Znane kurorty nadbałtyckie takie jak Zielonogradsk i Swietłogorsk skupiają się na wybrzeżu i są dziś znów popularnymi miesjcowościami letniskowymi.

Południowa część Prus Wschodnich Mazury są krainą „ciemnych lasów i kryształowych jezior", które sławione są śpiewem w pieśni Prus Wschodnich.

Czym byłyby Prusy Wschodnie bez ogromnej liczby bocianów, niejednego łosia a szczgólnie koni trakeńskich. Ta hodowla koni jest dziś jeszcze kontynuowana w Niemczech, ale i również w położonym na północy Prus Wschodnich Jurborku.

Dzięki ziemi uprawianej przez stulecia prowincja była spichlerzem Niemiec. Puszcza Romincka uchodziła za renomowany teren łowiecki.